De Wet zorg en dwang (Wzd) gaat over onvrijwillige zorg en onvrijwillige opname. Deze wet is er voor mensen met een verstandelijke beperking of eenEen aandoening van de hersenen door ouderdom, zoals dementie. Dit gaat vaak samen met aantasting van het denkvermogen en het geheugen.psychogeriatrische aandoening , zoals dementie. In de Wzd staat dat onvrijwillige zorg alleen mag worden ingezet als het echt niet anders kan.
Onvrijwillige zorg is zorg die iemand niet wil, maar in de ogen van zorgverleners wel noodzakelijk is. Bijvoorbeeld het verplicht innemen van bepaalde medicijnen, eten en drinken. Of de inzet van eenMet een tag kun je ervoor zorgen dat een poort of deur automatisch voor iemand opengaat, of juist gesloten blijft. Vaak is de tag verwerkt in een armband.tag wanneer het niet veilig is als iemand een zorglocatie verlaat zonder begeleiding.
Onvrijwillige zorg mag alleen gegeven worden in deze situaties:
Ontvangt iemand onvrijwillige zorg? Dan moet de zorgorganisatie altijd het stappenplan van de Wzd volgen. Dit betekent dat er regelmatig een evaluatie is met zorgprofessionals en degene die de zorg ontvangt (of zijn/haar vertegenwoordiger). Is de onvrijwillige zorg niet meer nodig, bijvoorbeeld omdat er een alternatief is? Dan stopt de onvrijwillige behandeling.
Als iemand met dementie niet instemt met de opname in een zorginstelling, heet dat ‘onvrijwillige opname’. Een onvrijwillige opname bij dementie mag alleen als er sprake is van (dreigend) ernstig nadeel voor degene die de zorg ontvangt, of de omgeving. Bijvoorbeeld bij (dreigend) levensgevaar, ernstige verwaarlozing en gevaar voor lichamelijke of mentale schade.
De rechter bepaalt uiteindelijk of iemand onvrijwillig mag worden opgenomen in een zorginstelling.