‘Van styliste tot loodgieter: als verzorgende IG in de dementiezorg doe ik zoveel meer’

Wat antwoord jij als iemand vraagt wat voor werk je doet? Ik zeg dan altijd dat ik met ouderen met dementie werk. De eerste reactie is vaak: oh jee, maar dat is ook mentaal zwaar werk. Toen ik deze reactie voor de zoveelste keer kreeg dacht ik: hoezo zwaar? Is iets dat je met je hart doet zwaar?

Ik bleef hieraan denken. Wat is zwaar? Ik heb juist een hele afwisselende baan. Ik heb de opleidingen tot verzorgende IG en gespecialiseerd verzorgende psychogeriatrie (GVP) gedaan, maar doe voor dit werk niet alleen waar ik voor geleerd heb. Ik ben bij Het Beekdalhuis veel meer dan een verzorgende IG.

Zo ben ik kapster, want iedere morgen moeten de haren van de bewoners natuurlijk perfect zitten. Ook werk ik als styliste, want als ik de bewoners ondersteun bij het aankleden, zorg ik ervoor dat wat zij aantrekken wel bij elkaar past. Bij de dames is de outfit bovendien niet compleet zonder een sjaaltje of een mooie ketting. Ik ben visagiste. Sommige bewoners gaan nooit zonder make-up de deur uit. Ik werk als administratief medewerkster, want alles moet netjes in het systeem staan. Als telefoniste zorg ik ervoor dat binnenkomende telefoontjes netjes beantwoord worden.

Zit er iets vast in het toilet? Dan ben ik loodgieter

Verder ben ik een dementie-detective. Als er bij een bewoner sprake is van onbegrepen gedrag, pluis ik uit waar het gedrag vandaan komt. Zo af en toe ben ik loodgieter, als er iets is met de kraan of de douchkop, of erger: als incontinentiemateriaal vastzit in het toilet. Als techneut zoek ik uit wat er mis is met de computer, als deze niet doet wat hij hoort te doen. Ik ben psycholoog als een bewoner even van zich af wil praten, en ik in de buurt ben. Of een adviseur voor als iemand op zoek is naar advies. Op deze manier kan ik wel even doorgaan. Naast wat ik opgenoemd heb, brengt de functie nog veel meer beroepen met zich mee. Multitasken moet je in de dementiezorg echt wel kunnen.

Kabouters verzoek ik vriendelijk de studio te verlaten

Zwaar? Nou, ik zeg altijd: het is zo zwaar als dat je het zelf maakt. Ik denk dat werken als verzorgende in een huis met mensen die dementie hebben, de leukste baan is die je kan hebben. Want wie kan nu zeggen dat je gesproken hebt met kabouters, om ze vriendelijk te verzoeken deze studio te verlaten? Wie kan zeggen: vandaag was ik de clown in huis, want onze bewoner was zo verdrietig maar ik heb toch die lach op het gezicht getoverd? Wie kan zeggen: ik ben vandaag creatief bezig geweest in mijn zoektocht naar oplossingen? Ik denk niet veel mensen.

Maar ik wel. “Zwaar? Nee hoor, helemaal niet”, zeg ik dan ook vol trots als iemand weer tegen me zegt dat ik vast heel zwaar werk heb. Ik heb de allerleukste baan die ik mij kan wensen, met de meest uitdagende en leuke doelgroep. Natuurlijk ga ik aan het einde van mijn dienst moe naar huis, maar zekers ook voldaan. Morgen weer een nieuwe dag en een nieuw avontuur!