“Als stervensbegeleider ben ik er voor de bewoner én de verwanten”

Omdat dit mijn eerste blog is, zal ik me eerst even voorstellen. Ik ben Annette Jansen of Lorkeers, 53 jaar, uit Nijverdal en ik werk nu 5,5 jaar als helpende bij Het Prins Claushuis. Inmiddels ben ik ook gediplomeerd stervensbegeleider. In mijn blogs vertel ik jullie graag meer over op welke manier ik ondersteuning biedt tijdens en na de laatste levensfase. 

Mijn passie voor dit bijzondere vak is ontstaan toen ik bij het overlijden van enkele bewoners aanwezig was. Ik kreeg van de families te horen dat het fijn was dat we hen zo goed hadden begeleid en steunden tijdens en na het overlijden van hun dierbare. Ik heb toen bij de locatiemanager aangegeven dat ik graag meer over het onderwerp zou willen leren.

Zij moedigde me aan uit te zoeken of er een opleiding op het gebied van stervensbegeleiding bestond die ik zou kunnen volgen. Online kwam ik een thuisstudie van Laudius tegen. Ik mocht er een jaar over doen, maar toen ik eenmaal bezig was, bleek het zo interessant en boeiend dat ik al binnen drie maanden mijn diploma op zak had. Daarna heb ik ook nog de studie uitvaartbegeleider afgerond. Ik wist echter al snel dat ik meer in de stervensbegeleiding wilde doen dan in de uitvaart. Dit kwam ook doordat ik niet weg zou willen bij het Prins Claushuis: het huis, de bewoners en de vrijheid die ik heb bij Dagelijks Leven zijn mij heel veel waard.

Wat doet een stervensbegeleider?

Hoewel ik eerst nog niet zoveel kon doen met mijn studie, omdat een stervensbegeleider als rol nog niet zo bekend was, kan ik inmiddels steeds vaker de waarde van deze vorm van begeleiding laten zien. Wat ik doe? Als bewoners met de laatste fase van het leven bezig zijn ben ik er voor hen én hun verwanten. Ik help waar ik kan, ik zorg ervoor dat de bewoner goed verzorgd wordt en dat familieleden en andere naasten rustig afscheid kunnen nemen van hun dierbare.

Ook als de bewoner gestorven is, help ik. Ben ik aan het werk? Dan draag ik de zorg voor de overledene door deze af te leggen samen met de familie of met een collega. Mocht ik niet aan het werk zijn, dan word ik gebeld om te komen. Als ik weet dat er iemand op sterven ligt ben ik dag en nacht bereikbaar. Wanneer de overledene goed en mooi is afgelegd, ben ik er voor de nabestaanden om hen verder te helpen en begeleiden. Als ze om advies vragen, bijvoorbeeld over wat ze allemaal moeten doen nu hun dierbare overleden is, kan ik hen raad geven.

Van strijken tot een erehaag

Als stervensbegeleider ondersteun ik zo bij allerlei zaken die bij een overlijden komen kijken. Bij een bewoonster die stervende was, besprak ik bijvoorbeeld eerst met de familie welke kleding hun moeder aan zou willen hebben na het overlijden. De broek die zij uitkozen heb ik netjes in de plooi gestreken. Tijdens gesprekken voorafgaand aan het overlijden bespreek je ook alvast andere belangrijke zaken. Zo vertel ik dat het afleggen bij ons in huis kan en dat zij dit als familie zelf kunnen doen, of eventueel samen met ons. Of laten zij dit toch liever over aan de uitvaartondernemer? In dit geval besloten de naasten van de bewoonster dat zij dit graag samen met ons wilden doen.

Het is aan de verwanten om te bepalen waar de overleden bewoner opgebaard wordt tot aan de uitvaart. Dit kan ook bij ons in huis. Wanneer de familie voor een andere plek kiest, zoals in deze situatie het geval was, respecteren we dat natuurlijk. Op de ochtend dat de bewoonster naar het uitvaartcentrum werd gebracht, hebben wij met de bewoners een erehaag gemaakt. Zo konden wij samen op een waardige manier afscheid nemen.

In mijn volgende blog vertel ik graag meer over het werk van een stervensbegeleider.