Van de chef tot de modepolitie: deze bewoners kleuren mijn dag
Lees meer
Het is bijna twee uur in de middag op een zonnige, maar koude vrijdag. Er zitten al bewoners klaar voor een optreden van één van de vele artiesten die ons regelmatig bezoeken. De bewoners hebben er zin in, dat is te zien. Tijdens het optreden bewegen de meeste bewoners op de maat terwijl ze uit volle borst meezingen. Er wordt zelfs gedanst.
“Mooie muziek kan je niet alleen horen, maar ook voelen vanbinnen”, zoals een van onze bewoners zou zeggen. Overal om mij heen zie ik bewoners glimlachen en zichtbaar genieten van weer zo’n mooie activiteit. Want er wordt veel georganiseerd in Het Heiakkerhuis. Mede dankzij de onmisbare hulp van vrijwilligers en verwanten. Denk aan de mannenactiviteit, het breien, ons koortje ‘De Vrolijke Noot’ en nog zoveel meer mooie initiatieven die zorgen voor even mooie herinneringen.
Samen herinneringen ophalen
Maar geluksmomenten zie ik zoveel vaker. In zoveel verschillende vormen. Als een bewoner samen met een vrijwilliger de tuin winterklaar maakt. Als de kok met bewoners alvast de aardappelen schilt voor het middageten, terwijl ze samen gezellig herinneringen ophalen aan vroeger. Gedurende de dag kun je als je goed oplet zoveel kleine geluksmomentjes meemaken met onze bewoners!
Een boterham om 6.00 uur ‘s ochtends
Zélfs tijdens de nachtdienst. Pasgeleden konden twee bewoners tijdens mijn dienst om 6.00 uur ’s ochtends niet meer slapen. Ze hadden honger. In de woonkamer dronken we samen aan de grote tafel een vers bakje koffie. Terwijl zij een boterham smeerden voor zichzelf, kwamen de gesprekken los. De bewoners vertelden over hun jeugd en hoe zij opgroeiden. Beiden met een grote glimlach op het gezicht.
Tijd dat het leven minder verwarrend was
We denken soms dat een geluksmomentje alleen ontstaat tijdens een grote activiteit of gebeurtenis. Maar dat hoeft helemaal niet. Het kan heel kort zijn, op elk moment van de dag. Zoals samen met een bewoonster even herinneringen ophalen aan een tijd dat het leven voor haar minder verwarrend was. Dat zij haar man nog bij zich had.
Die paar minuten dat je samen met haar terugdenkt aan een tijd lang geleden. Terwijl zij met een glimlach op haar gezicht vertelt over een grapje dat haar man maakte, zie ik de liefde in haar ogen. Haar geluksmomentje op dat moment mee te mogen beleven, dat vind ik zo bijzonder. Die momenten maken dat we toch een heel mooi beroep hebben!