Als je de krant leest of social media volgt, staat werken in de zorg negatief op de kaart. Slechte werkomstandigheden, het niet naleven van de CAO, personeelstekorten, je niet gehoord voelen als zorgmedewerker…. Van het kastje naar de muur gestuurd worden als je een idee of oplossing hebt door de vele managers en hun assistenten. Deze ervaringen heeft mij zo’n 5 jaar terug doen nadenken of het ook anders kan.
Onbewust heb ik de afgelopen jaren tijdens mijn werk mijn eigen visie op zorgverlenen ontwikkeld. De bewoner voorop, eigen regie, zoveel mogelijk zelf laten doen en de familie mee laten denken. Iemand in zijn waarde laten en de mens achter zijn of haar aandoening zien. Maar ook zelf initiatief nemen, je blijven verdiepen in vakliteratuur en kwaliteitskaders én in overleg interventies inzetten als complementaire zorg (o.a. met geur, muziek, ademhaling- en ontspanningsoefeningen, massage, druk en aanraking).
‘De ruimte om onze zorg zelf vorm te geven’
Daarom wist ik dat Dagelijks Leven goed bij mij zou passen, toen Het Houwinghuis op mijn pad kwam. En na vier jaar werken voor deze mooie organisatie merk ik dat de visie “Hoor mij, zie mij, ken mij, laat mij” niet alleen geldt voor bewoners, maar ook doorwerkt in en naar de medewerkers. Als medewerker krijg je samen met collega’s de ruimte om binnen de gestelde kwaliteitskaders de zorg zelf vorm te geven. Én de mogelijkheid om jezelf te ontwikkelen in aandachtsvelden die jou interesseren. Of zelfs een opleiding te volgen, bijvoorbeeld tot helpende plus, gespecialiseerd verzorgende psychogeriatrie (GVP), verpleegkundige of locatiemanager.
De collega’s die daar geen behoefte in hebben en liever blijven doen waar ze goed in zijn, worden daarin ook gehoord. Dat is dan weer het stukje “laat mij”.
Ons team bestaat uit 35 heel verschillende mensen. We zijn als een puzzel van kwaliteiten die perfect in elkaar past. De ruimte krijgen van je werkgever om de bewoners een fijne dag te bezorgen geeft zoveel energie!
Onbegrepen gedrag voorkomen
Ook krijgen we de mogelijkheid om diensten anders te verdelen op de dag, bijvoorbeeld om onbegrepen gedrag in de avond te voorkomen. Als je ‘s middags al met dhr. Janssen een stuk kan wandelen door de wijk om wat energie kwijt te raken, reageert hij misschien later op de dag minder gespannen op zijn omgeving. En als je de tijd hebt om mevrouw Pietersen een geruststellende handmassage te geven als zij angstig is, valt ze mogelijk wel ontspannen in slaap.
Ruimte voor verdriet en afscheid
In onze zorg is nog zoveel meer om trots op te zijn. Zoals de rituelen die we samen hebben gevormd rondom het sterven en overlijden van onze bewoners. De ruimte voor verdriet en afscheid voor alle betrokkenen… De bijbehorende waakmand, ons afscheidskleed en de uitgeleide met bewoners en medewerkers en vrijwilligers als erehaag. Allemaal voorbeelden om trots op te zijn.
‘Ook ik voel mij gewaardeerd’
Kijken naar alternatieven zorgt ervoor dat onze bewoners zich gezien en gehoord, serieus genomen en gewaardeerd voelen. En dat is wat wij als mens allemaal nodig hebben. Gelukkig ervaar ik dit ook als medewerker bij Dagelijks Leven.
Er wordt geïnvesteerd in voldoende personeel, er zijn uitgebreide scholingsmogelijkheden, medewerkers hebben inspraak en er is laagdrempelige communicatie met leidinggevenden. Bovendien wordt zeer regelmatig waardering naar de medewerkers getoond en uitgesproken! Ik zou alle zorgverleners die op deze manier naar de dementiezorg kijken, willen uitnodigen om te solliciteren naar een functie bij onze organisatie. Zo kunnen straks nog meer mensen met dementie kiezen voor de zorg van Dagelijks Leven!