‘Als je rustig in de huiskamer een dutje doet, ben je wel thuis toch?’
Lees meer
“Mijn vader was toen ze gingen verhuizen nog redelijk goed te pas, maar mijn moeder had 24 uur per dag zorg nodig, omdat ze begon te dementeren. Samen konden ze het thuis niet meer redden. We zijn toen samen met iemand van de thuiszorg op zoek gegaan naar een passende woning.
Vanuit hun oude woonplaats Borne zijn we diverse locaties gaan bekijken. Toen we bij Het Wilderinkhuis aankwamen voelden wij ons meteen thuis. Alsof er een warme deken om je heen viel. Dat kwam door een combinatie van factoren. Mijn moeder kende de oude school van vroeger, want in haar jeugd heeft ze in deze buurt gewoond. Je voelde meteen de vrijheid die mensen hier hebben, ondanks dat het gesloten is. De grote tuin waar je gewoon kunt rondlopen, wanneer je maar wilt. En ze zijn lief voor de bewoners. Ze krijgen hier écht liefdevolle zorg. We hebben ook andere locaties bezocht, maar daar kunnen ze niet naar buiten en het voelde anders aan.
Na 2 jaar bevalt het nog steeds. Moeder is inmiddels overleden. De begeleiding bij het afscheid was ook erg fijn. Moeder lag in het ziekenhuis voor een blaas- en longontsteking. We wisten dat het niet goed met haar ging. In goed overleg is ze toen teruggekomen naar Het Wilderinkhuis. Mijn vader kon zo 24 uur per dag bij haar zijn en het voelt toch prettiger als je in je eigen omgeving afscheid van iemand kunt nemen. De zorg deed er alles aan om het zo goed mogelijk te laten verlopen.
Vader heeft de draad weer goed opgepakt. Op woensdag haal ik hem op en gaat hij naar zijn kleinkinderen. Daar kijkt hij altijd naar uit. Vader kijkt ook graag naar voetbal op zijn kamer en geniet van z’n sigaartje buiten. Hij loopt graag door de tuin met z’n rollator en gaat dan de vogels voeren. Voor zijn raam staat een vogelhuisje, waar vaak van die dikke duiven op afkomen. Prachtig vindt hij dat. Het zijn de kleine dingen waarvan hij zo kan genieten.
Vader verveelt zich geen dag. Ze hebben een vol programma met activiteiten. Met goed weer gaan ze weleens picknicken in het Laurapark hier in de buurt. Op dinsdag is er fitness bij de fysio. Ze gaan dan te voet en vader kan dan mee met z’n scootmobiel. Ideaal is dat.
Vorige week gingen ze met twee andere bewoners naar FC Twente. Selma, de activiteitenbegeleidster, heeft het begeleid. Ze kregen een privé parkeerplaats en hadden een plaats in de skybox. Ze hebben zelfs een voetballer ontmoet. Daar kunnen ze met z’n allen nog lang over napraten.
Als ik nu naar mijn vader ga, dan kom ik écht op visite en hoef ik mij geen zorgen meer te maken, want ik weet dat hij in goede handen is. Ik ben erg blij dat mijn vader hier met een goed gevoel woont.”
Meer weten over wonen bij Dagelijks Leven? Bekijk onze pagina ‘Wonen bij‘.
