Werk mee naar huis? ‘Soms dwalen mijn gedachten af naar bijzondere momenten’

Vrienden vragen weleens of ik mijn werk ook mee naar huis neem. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik dit in het begin van mijn carrière heus wel heb gedaan. Dan kon ik best wakker liggen vanwege iets wat ik had meegemaakt. Nu kan ik na een dag heerlijk werken alles goed afronden en de deur achter mij dichtdoen. Nou ja, soms zijn er dingen die door mijn hoofd gaan wanneer iemand iets zegt of doet. Dan dwalen mijn gedachten af naar dat ene speciale moment.

Een bewoonster woont al heel wat jaartjes bij ons. Aangezien ik bijna vanaf de opening in Het Rietveldhuis werk, heb ik veel van haar gezien en met haar meegemaakt. Ze is een lieverd en heeft behoefte aan veel lichamelijk contact. In de coranatijd spraken we van huidhonger. Ook zij lijdt hieraan.

‘Zijn wij vriendinnen?’

Wanneer ik naast haar zit en een arm om haar heen sla, kruipt ze dicht tegen me aan. Als ik vraag of we vriendinnen zijn, knikt ze en verschijnt een brede glimlach op haar gezicht. Ja, dit gaat me dan wel aan het hart. Dit neem ik onderweg in de auto met me mee. Dat mag je rustig weten.

Ook was er ooit een dame in ons midden die altijd het eerste aan de beurt wilde zijn wanneer de warme maaltijd op de tafel kwam. Als we dan hulp boden aan iemand die wat ondersteuning nodig had, riep zij meteen: “krijg ik ook nog iets te eten?” Natuurlijk zouden we haar nooit vergeten, maar zij had deze angst wel.

Het glaasje water bleef onaangeroerd

Ook vroeg ze altijd om een glaasje water bij haar maaltijd.  Deze vraag kwam meestal als iedereen al begonnen was met het eten. Omdat de dame niet zelfstandig naar de kraan kon lopen, werd het glas bij haar gebracht. Na het eten, bij het leegruimen van de tafel, stond steevast het glaasje water nog onaangeroerd bij haar bord.

Als we vroegen waarom ze het water niet had opgedronken antwoordde ze: “water is voor de vissen!”  Er verscheen dan altijd een enorme glimlach op mijn gezicht. Hoe bedenkt ze het? Ik vond het een schitterende uitspraak.

Met een grote glimlach denk ik aan haar terug

En nog steeds. “Water is voor de vissen” gebruiken we in mijn vriendenkring nu eigenlijk standaard, als we een drankje nuttigen tijdens een avondje uit of een feestje thuis. Bij de vraag of we een glaasje water willen, komt dat ene antwoord… kan jij het raden? Dan denk ik met een grote glimlach terug aan deze dame.

Zo moet ik dus eerlijk bekennen dat ik Het Rietveldhuis toch op bepaalde manieren weleens mee naar huis neem, soms met de grootste lol als resultaat!