“Door over het verleden te praten, verdwijnt alle onzekerheid”

Maandagochtend, kantoordag vandaag. Tijdens zo’n dagje kantoor draag ik mijn normale kleding in plaats van de welbekende groene polo. Vanochtend heb ik weer met veel zorgvuldigheid mijn kleding uitgezocht. De dames op de eerste verdieping zijn namelijk altijd erg kritisch.

Twee van hen hebben in een kledingwinkel gewerkt. Ik loop de huiskamer binnen waar zeven dames aan het ontbijt zitten. Ik begroet ze en zij groeten mij terug. Terwijl ik naar de buffetkast loop om een koffiekopje te pakken tel ik af in mijn hoofd: 3, 2, 1,… “Wat zie je er mooi uit! Wat leuk die rok! Oh, wat een leuk vest heb je aan! Staat enig bij elkaar!” De complimenten vliegen me om de oren.  Ik vind het heerlijk dat ik ze zo kan prikkelen. Het geeft mij de uitgelezen kans om hen eens even lekker in het zonnetje te zetten. Ze in hun kracht te zetten, te laten doen waar ze goed in zijn en zo hun eigenwaarde te versterken.

Ik schenk mijn kopje vol en neem plaats aan tafel. Mijn beurt om met complimenten te gaan strooien. “Dankjewel dames, jullie zien er ook altijd uit om door een ringetje te halen. Maar jullie hebben er ook oog voor hè. Jij hebt toch in die kledingwinkel gewerkt?” Ik kijk mijn buurvrouw vragend aan.

Even niet angstvallig vasthouden aan structuren

Haar ogen beginnen te stralen en meteen verschijnt er een grote glimlach. Er gaan veel herinneringen schuil achter die lach. Herinneringen die ze meteen begint te delen. En ik geniet van ieder woord. Ook al heb ik ze al tientallen keren gehoord. Maar dit is haar moment. Even geen zorgen, niet angstvallig vasthouden aan structuren om de grip niet te verliezen, geen gaten in het geheugen. De emotie die ze voelt werkt aanstekelijk op de andere dames en er komen nog meer mooie verhalen op tafel. En ik zie steeds meer glimlachen en stralende ogen. Het vlammetje positiviteit is ontstoken en dat allemaal door mijn kledingkeuze van deze ochtend.

Zo zie ik onze bewoners het liefst, ontspannen en zonder zorgen. Het is maar iets kleins, maar het brengt zo’n fijn gevoel. Door over het verleden te praten verdwijnt alle onzekerheid. En het mooie is dat iedereen het kan, zorgen voor die kleine geluksmomenten. Hoe? Door samen herinneringen op te halen. Steeds geconfronteerd worden met de gaten in je geheugen levert de nodige spanning en angst op. Angst om de grip op de realiteit te verliezen, een onveilig gevoel. Praten over het verleden voelt veilig, want dat is het bekende.

Kreukstof

Wanneer ik de woonkamer uitloop hoor ik één van de andere dames zeggen, “Het is een leuk setje wat ze aan heeft maar dat topje had ze wel eens mogen strijken.” Mijn top is van kreukstof dus dat hoort zo. Maar als er iets is wat ik geleerd heb over dementie, dan is dat je geen discussies aan moet gaan of de ander moet  proberen te verbeteren. Dus die moeite bespaar ik me maar.  Zo, die kan ik ook mooi in mijn zak steken, denk ik lachend terwijl ik de huiskamer verlaat.