Illustratie van bewoners die in ene kleinschalige woonvorm voor mensen met dementie met elkaar aan tafel eten. Bij een blog over dat niet elke bewoner zin heeft om te helpen met de afwas.
Deel op:

‘Zijn voet is écht te pijnlijk om te helpen met de afwas’

Het is bijna etenstijd. Als we zien dat iedereen aanwezig is, geven we groen licht aan de kok. Het eten kan geserveerd worden! Vandaag staat er een AVG-tje op het menu. Aardappelen, vlees en groenten. Dat valt altijd goed in de smaak bij de bewoners van Het Rietveldhuis.

Voordat we beginnen aan de maaltijd vragen we een moment stilte. Een bewoonster gaat hardop voor in gebed. Daarna kunnen we met elkaar gaan genieten. Tijdens het eten is het muisstil en horen we alleen de vorken en messen over de borden gaan. Het is dan ook heerlijk. Een toetje na en de buikjes zijn weer gevuld. Na de maaltijd blijven we nog even zitten en praten we samen over allerlei onderwerpen die de revue passeren. Dit is altijd een gezellig moment met elkaar.

‘Ik begrijp dat hij het er niet mee eens is’

Een blik op de klok vertelt ons dat het tijd is om af te ruimen. Ik kijk de bewoner die naast mij zit aan en zeg met een serieus gezicht tegen hem: “Vandaag is het uw  beurt voor decorvee .” Ik krijg een verontwaardigde blik terug. Hij gaat staan, schuift zijn stoel stevig aan en ik hoor zachtjes dat hij iets zegt. Hieruit begrijp ik dat hij het er niet mee eens is. Zonder om te kijken loopt hij de huiskamer uit. Mijn collega en ik geven elkaar een knipoog. Het corveeverhaal is natuurlijk verzonnen.

‘Hij kan onmogelijk helpen met de afwas’

Terwijl ik begin met afruimen komt dezelfde heer van net naar me toe. Hij tikt me op mijn schouder en wijst naar zijn voet, om te vertellen dat deze voet erg pijnlijk is en dat hij op deze manier onmogelijk kan helpen met de afwas. Ik kijk hem aan, leg een arm om zijn schouder en zeg dat ik hem volkomen begrijp. Ik wens hem beterschap. De twinkeling die ik dan in zijn ogen zie, spreekt boekdelen. Hij bedankt me voor mijn begrip en loopt met een vrolijke glimlach op zijn gezicht de huiskamer uit. Meneer is erg blij dat hij niet hoeft mee te helpen met de afwas.

En ja, heel eerlijk? Ook ik heb vroeger wel vaak het toilet bezocht meteen na de maaltijd zodat ik niet hoefde te helpen met de afwas. U ook?

Geschreven door:

Geesje Bos

Activiteitenbegeleider bij Het Rietveldhuis EmmenMeer verhalen van Geesje