Emoties en verhuizing

Verhuizen naar een (kleinschalige) zorglocatie is waarschijnlijk geen makkelijke beslissing. Het loslaten van uw vertrouwde omgeving is heel ingrijpend. Verwanten die niet met de dagelijkse zorg zijn belast, voelen vaak lastig aan wanneer verhuizing beter is. Openheid is daarom heel belangrijk.

Het komt vaak voor dat mensen pas laat denken aan een verhuizing. Maar dat het zo loopt, is heel menselijk en begrijpelijk. Veel betrokkenen krijgen bij een verhuizing te maken met onaangename gevoelens, zoals schuldgevoel, angst of schaamte. Die emoties leiden vaak tot uitstel van de beslissing. U denkt al snel: ‘Als ik wat meer mijn best doe, of wat meer ondersteuning vraag, dan kan ik het vast nog wel een tijdje volhouden.’

De keuze voor verhuizing groeit meestal geleidelijk. U denkt er soms al maanden in stilte over na. Het is moeilijk en pijnlijk om er als eerste over te beginnen. Het kan u het gevoel geven dat u tekortschiet in de zorg. U voelt zich machteloos. Al deze gevoelens maken deel uit van een langzaam proces van afscheid nemen. Dat doet telkens weer pijn.

Toch is het beter om open en eerlijk te zijn naar uzelf en naar elkaar. Dan groeit iedereen geleidelijk toe naar het echte besluit en voorkomt u dat de omstandigheden u dwingen tot haastige keuzes. In veel woonzorglocaties zijn lange wachtlijsten: als u het aanvragen van een indicatie onnodig lang uitstelt, loopt u het risico dat u niet (tijdig) terecht kunt bij de organisatie of locatie van uw eerste keuze.

Het is prettig wanneer u uw angsten en twijfels kunt bespreken met mensen uit uw directe omgeving. Maar er zijn nog meer manieren die u kunnen helpen om wijs te raken uit de wirwar van emoties waarmee u te maken heeft:

• Praat erover met de casemanager of iemand van de zorglocatie.
• Ga naar een Alzheimer Café voor contact met lotgenoten of bel de Alzheimer Telefoon (0800-5088)
• Bezoek het Alzheimer Nederland forum. Hier kunt u – als u dat liever wilt ook anoniem – ervaringen, tips en emoties delen met lotgenoten.
• Lees het artikel over contact met lotgenoten en andere mantelzorgers.

Als uw familie hetzelfde denkt over verhuizing of opname als uzelf, biedt dat veel steun bij deze moeilijke beslissing. Jammer genoeg schatten mensen die niet dagelijks met de verzorging te maken hebben de situatie nogal eens anders in. Uw kinderen dringen dan bijvoorbeeld aan op verhuizing of opname, terwijl u nog wilt blijven zorgen voor uw partner. Of omgekeerd: u kunt de zorg voor uw moeder niet meer opbrengen, maar uw familieleden die minder vaak zorg verlenen, denken dat verhuizing of opname nog niet nodig is. Ook dan komt het aan op openheid. Als iedereen de kans krijgt zich uit te spreken, ontstaat er wederzijds begrip. Denk daarbij bijvoorbeeld aan de volgende punten:

• Organiseer een familiegesprek, zeker als de familie onderling van mening verschilt over de noodzaak van verhuizing of opname. Maak een afspraak met alle betrokkenen (liefst met de casemanager dementie als onafhankelijke partij) en bespreek met elkaar ieders zorgen, verwachtingen en wensen.
• Ga lastige kwesties niet uit de weg.

Bespreek tijdig met uw familie en verwant hoe zij de toekomst inzien. Het kan helpen als u zich vooraf inleest in vragen waarmee u te maken krijgt, zoals: ‘Hoe is het om hulp te moeten vragen of van anderen afhankelijk te zijn?’ of ‘Hoe kijk ik naar de toekomst?’