Natuurlijk is het wennen als je verhuist naar een woonzorglocatie, vanuit het huis waar je zo gelukkig bent geweest met man en kinderen. Maar nu zit Clara (87) helemaal op haar plek in Het Ringbaanhuis in Tilburg. “Je zit gezellig bij elkaar, en als iemand dan zegt ‘laten we dit of dat doen’, dan zeg ik: ‘ik ga mee!’”
Ze is geboren in de Amsterdamse Jordaan, vlak voor de Tweede Wereldoorlog. Nee, haar jeugd was niet gemakkelijk. Ook de afwezigheid van haar vader en het jong overlijden van haar moeder hebben hun littekens achtergelaten. Maar ze heeft het ook verschrikkelijk mooi gehad, later. Nadat ze als tiener naar Tilburg verhuisde, ontmoette ze al snel haar latere echtgenoot. Op dansles. “Een geweldige man. Het was altijd feest. Hij stond altijd voor iedereen klaar. En hij werkte heel hard.” Als timmerman, vult dochter Karin aan. “Hij heeft ook ons eigen huis gebouwd.”
‘Sudoku’s zijn geen probleem: bijzonder hoe dat werkt’
In dat huis hebben Clara, haar man en dochters Karin en Conchita het altijd heel fijn gehad. Karin: “Mijn vader was ook muzikaal en gewoon echt een feestnummer. Mijn moeder trouwens ook. Dus altijd veel mensen, muziek… En mijn moeder houdt nog altijd van muziek. Wordt heel vrolijk van André Rieu.” Clara krijgt een brede glimlach bij het horen van de naam van de Limburgse dirigent. Ze kijkt regelmatig een optreden, samen met anderen of in haar eigen studio. En hoewel de juiste woorden vinden niet altijd meer goed lukt, gaat het oplossen van sudoku’s nog uitstekend. “Bijzonder hoe dat werkt”, zegt Karin. “Dat dat gewoon blijft.”
Maar Clara zoekt vooral graag de gezelligheid op in een van de huiskamers of de activiteitenruimte van Het Ringbaanhuis. “Dan eten we gezellig samen en bedenken we wat we gaan doen.” En dat kan van alles zijn. Even naar de Jumbo, wandelen of een spelletje. “En dan zeg ik: ik ga mee!”
‘Nu hoef ik niet meer zo nodig zo’n eind weg’
Vooral wandelen is favoriet, vertelt dochter Karin. “Mijn moeder is altijd een hele fitte vrouw geweest, in beweging blijven vindt ze heel belangrijk. Dus ze wandelt veel, iedere dag. Samen met anderen, maar ook weleens alleen, best wel een grote ronde. Ze vindt de weg naar huis altijd terug, dus dat gaat nog hartstikke goed. En sport kijken, dat vind ze ook leuk: Formule 1, voetbal…” Clara knikt. “Ja, dat hebben we van de week ook gezellig zitten kijken, het Nederlands elftal.”
Karin “En jouw fotoboeken, die bekijk je ook graag, toch mam? Brazilië, Indonesië, Amerika, een groot deel van Europa: je hebt ontzettend veel van de wereld gezien.“ Clara knikt. “We hebben over de hele wereld gesjouwd en gedaan”, blikt ze terug. “Op een gegeven moment hoef je niet meer zo nodig, zo’n eind weg. Maar het terugkijken, en dan denken van ‘weet je nog dat we daar en daar…’ja daar geniet je van.” De fotoboeken komen ook regelmatig op tafel als haar buurvrouw uit Het Ringbaanhuis op de koffie komt. Andersom klopt ze ook graag bij de buurvrouw aan, om een praatje te maken.
Als ik iets vraag, dan kan dat altijd direct
Ze krijgt sowieso veel bezoek, zegt dochter Karin. “Mijn zus en ik komen vaak langs, en we nemen haar ook graag mee. Naar een restaurant, of gewoon een stuk wandelen. Maar gewoon thuis in Het Ringbaanhuis is het ook fijn, zegt Clara. “De mensen die hier werken, die zijn echt heel geweldig. Als ik iets vraag, dan kan dat altijd direct. Ze zijn echt lief.”
