Het is een herfstige dag eind september. De bomen voor Het Prins Hendrikhuis zijn prachtig rood gekleurd en het zonnetje schijnt voorzichtig door het grijze wolkendek. Het gepruttel van een trekker en gezellig geklets van bewoners klinkt. Ze zijn zo enthousiast, want vandaag is de dag. Ze gaan er op uit, samen in een huifkar een ritje maken door de Achterhoek. Met als kers op de taart: pannenkoeken eten. (Deze activiteit heeft plaatsgevonden voor het aanscherpen van de coronamaatregelen.)
Hier heb ik vroeger gewoond
Terwijl de huifkar over de smalle wegen van het platteland rijdt vliegen de verhalen in het rond. “Ik heb hier vroeger gewoond.” Vertelt een bewoner. Zijn ouderlijkhuis is inderdaad in de buurt. Met volle concentratie kijkt hij naar buiten om het juiste huis aan te wijzen. Ook de verhalen over de Zwarte Cross komen naar boven. Al zijn het vooral de verhalen van onze collega’s die het sterkste zijn. De muziekbox wordt aangezet en liedjes vullen de huifkar.
Oerend Hard
De bewoners van Het Prins Hendrikhuis zingen ze allemaal mee. Van Het Kleine Café aan de haven naar Oerend Hard. “Noar de motorcross op het Hengelse Zand. De hoender en de vrouwe die stoven aan de kant. Bertus op zien Norton en Tinus op de BSA.” Er wordt gelachen en de glinsterende oogjes dwalen soms even af naar buiten. Met als resultaat een tevreden glimlach op het gezicht.
Wat een mooie bruid
Na een uurtje hobbelen in de huifkar komen de bewoners aan bij het pannenkoekenhuis. Er een is bruiloft bezig en de dames hebben het te doen met de bruid. “Die vrouw zal het wel koud hebben met die blote rug.” Terwijl de bewoners naar het restaurant wandelen, vliegen de verhalen over hun eigen bruiloften je om de oren. “Een rode jurk, dat was vroeger echt niet mogelijk. Maar ik vind het wel heel mooi. Wat een mooie bruid.”
Ach dat kan wel een keer
Binnen is het lekker warm en de bewoners buigen zich over de menukaart. Wijntjes en biertjes worden besteld: “Ach dat kan wel een keer.” Terwijl de bewoners even moeten wachten op hun pannenkoek zien ze veel herkenbare spulletjes. “Wij hadden vroeger thuis ook van die schalen.” Ook worden verhalen over de oude functie van het restaurant besproken: “Ik denk dat wij nu in de deel zitten.” Als de pannenkoeken op tafel staan is het gedaan met de verhalen.
Pannenkoeken met appel
De pannenkoeken gaan erin als zoete koek, vooral de pannenkoek met appel is favoriet bij de bewoners. Na een kopje thee is het tijd om weer terug te gaan naar de huifkar.
We zijn er bijna
De zon is wakker geworden en begeleidt de bewoners terug naar Het Prins Hendrikhuis. De stemming zit er ook deze terug weg goed in. De een geniet van een dutje, de ander zingt zachtjes mee met de muziek. Stuk voor stuk tevreden gezichten. Wat een heerlijke dag.
Wonen bij Dagelijks Leven
Dagelijks Leven biedt gespecialiseerde zorg in een kleinschalige setting voor mensen met dementie. In elke locatie wonen circa 20 bewoners die 24 uur per dag. Er zijn manieren om op een goede manier om te gaan met dementie: menselijk, sociaal en zo gewoon mogelijk. Met veel aandacht voor de kwaliteit van leven. Onze medewerkers zijn toegankelijk voor de bewoner en voor zijn of haar naasten. Wij bieden zorg op maat, kleinschalig en betaalbaar voor iedereen.
Meer weten over wonen bij Dagelijks Leven? Klik hier voor meer informatie. Of meer weten over dementie? Klik hier voor meer informatie.